Mannen op ontdekkingstocht

Wow...

Even zonder verder in details te treden aangaande de auteurs en hun unieke bijzondere, unieke, soms schrijnende verhaal.

Los daarvan, maakt mijn hart een sprongetje als ik zie dat jonge mannen van deze tijd, de zogenaamde millenials, de moed hebben om erachter te komen waar ze vandaan komen, wat hun roots zijn. Om zichzelf beter te leren kennen, begrijpen, te accepteren en daarmee tot de wereld waartoe ze zich verhouden.

Waar het cliche vaak nog steeds niet verder reikt dan een;

'Ach, mannen tonen hun diepste gevoelens toch niet. Het zal ze allemaal worst wezen hoe ze in elkaar zitten en/of hoe dat zo gekomen is, laat staan dat ze daarin zouden veranderen.

In die tendens ga ik niet mee. Ja, mannen hebben niet altijd als vanzelfsprekend geleerd om zichzelf te uiten. In boosheid en frustratie ja, dat dan weer wel, maar jongens werd vooral meegegeven dat ze sterk moesten zijn. Zowel fysiek maar ook mentaal. Niet piepen, geen verdriet voelen, daar werd vaak niet over gepraat, laat staan dat je het nog durfde te tonen.

En zo was daar plots de zogenaamd ongevoelige man. Afgesneden van zijn ware gevoel, van zijn eigenheid. De man met het masker was geboren. Althans...het leek erop. En nog te vaak hoor ik vooral vrouwen daarover klagen. Een gemiste kans.

Het is geen kunst om door dat zogenaamde masker heen te prikken zolang je vanuit je eigen kwetsbaarheid, met respect en oprechte interesse in welke man dan ook, je eigen emoties durft te delen. Dat je de man het gevoel geeft dat je naast hem staat i.p.v wellicht boven hem.

En ja, wij vrouwen geven meer woorden aan ons wel en wee. Niet altijd een 'vanzelfsprekend iets' bij de man. Hij heeft ruimte, tijd, en een gevoel van emotionele veiligheid nodig voordat hij zich kan geven, het achterste van zijn tong laat zien. Als de andere partij dan even tot 100 telt, en hem de kans geeft om zich gehoord, gezien en geliefd te voelen, ondanks wat de issue dan ook is...

Je zult zien, dan kan de man opeens woorden geven aan zijn gevoelens, aan zijn hersenspinsels en krijg je meer te horen dan de welbekende uitspraken; ja, het gaat goed hoor, of; nee niets, ik kom er (zelf) wel uit.

Herkenbaar?

Ik zie het in de gesprekken die ik met mannen heb. Ze willen die diepte zeer zeker wel in, als je ze die tools er maar voor geeft. Die sleutel...Het is aan hen of ze die gebruiken om hun hart weer meer te willen openen of niet.

Ik ga, met mijn halfvolle glas, uit van die eerste. Daarom stemmen deze twee boeken me ook blij, waarbij die zoektocht van mannen naar zichzelf een teken is dat er wel degelijk veel in hen omgaat. Dat uiten middels stem of via papier..

I love it!

Mocht bovenstaande met je resoneren en heb je wellicht een tijdelijk sparringpartner, spiegel en klankbord nodig..

I'm your wo (MAN)

Stuur me gerust een bericht

Comments are closed.