Wie kent niet die uitdrukking van “de knop in je hoofd omzetten”? 
En dat kan echt overal van toepassing op zijn.
Of je nu een marathon loopt, je het bijna niet meer trekt maar je toch nog even die knop omzet omdat je in de verte die finish ziet en je weet dat je niet voor niets weken geleden hiervoor bent gaan trainen, dus nog even op je tanden bijten, oftewel door!
Of dat je het helemaal gehad hebt met blokken voor een bepaald examen en je toch nog even "die knop omzet" om dan gelijk ook maar dat laatste hoofdstuk nog even tot je te nemen zodat je kunt gaan ontspannen!
De voorbeelden hebben allemaal iets van doen met de spreekwoordelijke gezegden;
Nog even door de zure appel heen bijten, Rome is ook niet in een dag gebouwd, en waar een wil is is een weg.
Die knop MOET soms nu eenmaal gewoon even om.
Het is een knopje dat je even heel bewust omzet in je hoofd om iets te kunnen halen, te kunnen bewerkstelligen.
Iets waar even een andere mindset voor nodig is.
Bovenstaande “issues” zijn nog relatief gezien klein. 
Want het word wat spannender als er een bepaalde knop in je hoofd omgezet moet worden om maar geen pijn, verdriet, boosheid of machteloosheid te voelen.
Dan spreken we niet zozeer meer over een knopje dat om mag, maar dan treed er vaak onbewust een overlevingssysteem op, een zogenaamde afweermechanisme dat je in het leven hebt geroepen om maar ergens mee om te kunnen gaan.
Iets waar je echt moeite mee hebt. Dat kan een bepaalde situatie zijn, een persoon, een gebeurtenis, oftewel allerlei gevoelens die we allesbehalve kunnen toeschrijven aan een gevoel van happines.
Soms kan zo,n afweermechanisme dat vaak onbewust in het leven is geroepen nuttig zijn om ergens tijdelijk mee om te kunnen gaan, maar meestal zijn ze dodelijk, vooral als het op onbewust niveau gebeurt en ook nog eens te lang duurt.
Dan is dat “knopje” opeens een gigantische blokkade geworden en vragen vooral veel volwassenen zich vooral af waar het mis is gegaan.
Dan zijn we opeens ziek. Depressiess, burnout, de vele hart en vaatziekten. De cijfertjes liegen er niet om. Om nog 
maar niet te spreken van de psychosomatische ziekten; de verkapte ontstekingen, huidaandoeningen en gewrichts en/of vermoeidheidspijnen die op een dieper niveau meestal een richtingaanwijzer zijn en “slechts” ons geestelijk gestel spiegelen maar o zo vaak niet worden geintrepreteerd als zodanig.
Wellicht voel je je al jaren gevangen in een bepaalde relatie (been there done that), maar bedenk je met je hoofd allerlei (drog) redenen waarom het toch nog beter is om “samen” te blijven.
Voel je je al jaren iedere maandagochtend ziek omdat je werk doet wat geestdodend is, en voel je je een slaaf van je eigen bestaan ook al richt die onvrede zich tegen je baas en collega,s.
En maar klagen, want daar zijn we vaak goed in met z,n allen.
Vaak vinden we daar “gezellige” gelijkgestemden in. Met z,n allen bewust of onbewust het slachtoffergedrag op hoger plan tillen en ons afvragen wat er toch van ons is geworden…naar buiten kijkend voor de antwoorden op die vraag.
Slachtoffers wijzen immers graag naar anderen. Hun jeugd, hun baas, hun ouders, hun geliefden en/of exen. Iedereen heeft een duit in het zakje gedaan voor hun ongelukkige bestaan, behalve zij zelf. Niet wetende dat ze daardoor in die vernietigende visueuze circel terecht zijn komen waarin ze verkeren.
Dat mag, nee dat MOET anders! 
Je bent namelijk verantwoordelijk voor je eigen geluk.
Iedere keer, iedere dag weer heb je die sleutel ervan in eigen hand.
Besef dat je iedere minuut kunt besluiten om op een andere manier ergens naar te kunnen kijken.
Daar komt die mindset weer om de hoek kijken. Die is zo gek nog niet. Niet je hoofd in het zand steken maar handen uit de mouwen voor je eigen welbevinden.
Werk aan de winkel, het bedrijf, maar vooral aan jeZELF.
Het is letterlijk maar net hoe jeZELF en het leven bekijkt. Wilt bekijken!
En iedere keer dat je denkt dat je jezelf en/ of je leven op “orde” hebt komt er weer een verrassing om de hoek kijken.
Zo worden we ons leven lang weer uitgedaagd om een keuze te maken, om bij onszelf te blijven, om te groeien, om te leren van het vallen en hoe we het beste weer op kunnen staan.
Waar je iedere keer weer vanuit mag gaan;
Kies je voor angst of voor liefde, en terwijl ik het schrijf (het moet er niet voor niets uit zo,n BLOG natuurlijk), (h) erken ik ook mijn eigen valkuilen.
Ik omarm ze en word me nog meer bewust van het feit dat ik hetgeen ik wil “prediken” ook nog meer zelf mag leven.
Het wak your talk- principe noem ik dat. Daar sta ik voor, steeds meer.
Mijn hersenspinsels aan “het moderne papier” toevertrouwen doet me goed en is ook voor mij iedere keer weer een opsteker.
Ik zie meZELF nu dan ook schrijven; “je mag nog meer in het NU leven en kiezen voor liefde, in welke vorm dan ook.
Waarom? Omdat ik het waard ben. 
Net als ieder ander ander mens.
Jij en ik.
We zijn het namelijk waard om een leven vol succes, zelfvertrouwen en geluk te creeren.
En het kan, wees je ervan bewust dat alles begint met die bewustwording in jezelf.
leiderschap nemen over jezelf en je leven kan geen kwaad.
Het is een wilsbesluit…iedere keer weer, wat jouw spelend thema ook is waar je momenteel mee “worstelt”.
Dus “knop” om kan tijdelijk leuk werken, maar dingen, mensen en zaken die een BLOK aan je been zijn niet, die zullen voor allerlei BLOKKADES bij je zorgen.
Daarom; sta ze niet toe en houd voor ogen; “waar er een deur dichtgaat, gaan er ook weer deuren open”.
En zo zou het “moeten” zijn;
Leven in plaats van overleven!!
Dat is je geboorterecht.
Doe er je voordeel mee!
Toi toi toi…
