Gedichten kunnen raken en op diverse manieren "binnenkomen".
Zo droeg ik ooit onderstaand gedicht voor tijdens een seminar voor de ING waar ik sprak. 
"Een mens zat te dromen, in gedachten verzonken, niet bewust van het feit dat daarin zoveel tegenstrijdigheden doorklonken. Toch was er een schittering in de ogen bij het zien en voelen van zoveel mooie gedachten, genietend van de vooruitzichten die hem in zijn dromen en leven al toelachten. Helaas was zijn state of mind van korte duur, want dromen was voor zweverige mensen, en uiteindelijk maakte die ongrijpbare dromen hem het leven zuur. Terugkijkend op het leven en piekerend over de dag van morgen, kon deze mens niet meer van het moment genieten, en gaandeweg kreeg hij steeds meer zorgen. Alle aardse zaken groeide hem boven het hoofd, het leven had hem niet veel goeds te bieden, iets waar hij als klein kind nog wel in had geloofd. Het voelde alsof alles en iedereen hem zijn geluk, hoop en passie had ontnomen, terugkijkend in verbittering was er dan ook niet veel van zijn dromen terechtgekomen. In de draaikolk van het leven, tussen hoge bergen en diepe dalen had hij geen oog gehad voor alle mogelijke kansen, en was hij slechts gefocust op malen en falen.
Spoelen we dezelfde film terug en veranderen we de mindset van deze mens, dan zien we dat deze de dag plukt, met geluk, energie en passie als wens.
Op zoek naar de betekenis van deze dalen en welke cadeautjes ons daarin worden gegeven, is het de kunst om met die bagage naar boven te 
klimmen en tegelijkertijd het geluk te durven nastreven. Met een "go with the flow" attitude je laten meesleuren in de draaikolk, genaamd "het leven", stoppen we met vechten tegen de bierkaai, en pakken we de pieken die ons zijn gegeven. Kijkend naar wat er wel is in plaats van niet, bespaart dit ons tevens een hoop ellende en verdriet. Laten we onze dromen weer gaan leven, en de rest nemen met een lach en een traan. Ik zou zeggen: "ga ervoor, je weet wat je te doen staat, ga er maar tegenaan"!
