Stuur je “aan” of “bij”?
Google op manager, directie en/of leiderschap en weet dat je je voorlopig niet (meer) hoeft te vervelen.
Onnodig dus om te zeggen dat daar al zoveel over geschreven is, zowel on als offline.
Toch blijven deze begrippen mensen boeien, ontstaan er boeiende discussies door en raakt men er maar niet over uitgesproken.
Dat hoeft ook niet, sterker nog, dat mag ook niet, want de tijden veranderen.
En waar men in de twintigste eeuw op een andere manier aankeek en omging met bovenstaande thema,s, leven we inmiddels in de eenentwintigste eeuw en zijn er op diverse gebieden grote vernieuwingen ontstaan.
Alleen daardoor al veranderen mensen!
Maar even terug naar de “hulpvraag” wat betreft het managen van een team mensen en hoe je dit het beste kunt doen.
Welke betekenis geef jij persoonlijk gezien aan termen zoals managen, leiderschap en directie?
Welke waarden hebben ze voor jou?
Pas als je dat helder hebt voor jezelf kun je de “rest” ook invullen en er betekenis aan geven.
Stel…. je bent directeur van een bedrijf. Hoe zie jij jezelf in de betekenis van die functie? Welke kleur geef jij er daadwerkelijk aan? (dus geen mooie woorden maar daden).
Zie jij het als iets dat je “bent” in je totaal “zijn”?
Of koppel jij het directeurschap los van wie jij bent als mens, van degene die je bent als je gewoon thuis bent en je niet met zaken bezig bent?
Ben jij je als directeur zijnde ervan bewust hoe jij met anderen omgaat? Ongeacht of je te maken hebt met een ander directielid, of met de dame achter de receptie?
En als manager?
Stuur jij (nog steeds) je team aan, of laat jij hen meer hun eigen koers varen en bepalen, en ben je meer die “bijstuurder”?
Ben jij je er uberhaupt van bewust waarom je doet, en of laat, wat je doet, met mensen?
Kun je stellen dat je een goed voorbeeld bent voor anderen? iets dat een beroep doet op je zelfreflectie en waarvan je diep in je hart weet dat dat namelijk het meest effect heeft. Voorbeeld doet namelijk volgen.
Ben je empatisch? Geef je jouw team genoeg complimenten of zoom je (onbewust misschien) vaker in op datgene wat in jouw ogen juist beter zou kunnen?
Weet je wat er op zowel zakelijk als persoonlijk gebied speelt bij jouw medewerkers? Stuk voor stuk?
Misschien toch handig als het je opvalt dat Klaas, Peter of Marian opeens niet meer zo goed lijkt mee te komen, minder vrolijk lijkt en ze de werktijden niet meer zo serieus in acht lijken te nemen.
Ben je recht door zee zonder bot te zijn? Geef je jouw mensen het vertrouwen dat ze verdienen om uiteindelijk hun volle potentieel te kunnen benutten waardoor zij weer zich geliefd, gehoord en gezien voelen?
Zorg je ervoor dat jouw team mensen met alle neuzen dezelfde kant opkijken zoals een goed team betaamd en waardoor iedereen (weer) hart voor de zaak heeft?
En weet iedereen van zichzelf wat hun tekortkomingen en valkuilen zijn? En van elkaar?
En kunnen jij en je teamleden juist niet hierdoor van elkaar leren? Wat de een teveel heeft en de ander wellicht te weinig? Zou dat niet juist een aanvulling kunnen zijn en net zo goed kunnen werken als met een puzzel? Dat iedereen kan leren van elkaar en daarin worden gestimuleerd door de manager?
Zo zie je maar weer hoe belangrijk zelfreflectie is als je een team mensen onder (ik zou liever zeggen “naast” je) hebt staan. 
Voelen en ervaren dat iedereen gelijk is, dat iedereen ertoe doet en dat daardoor juist die samenwerking tot stand kan komen dat ertoe bijdraagt om het team en dus het bedrijf op hoger plan te tillen.
Mensen zijn geen boten, geen robots…die hoor je inderdaad aan te sturen.
Als je als directeur en/of manager zijnde je mensen hun respect, vertrouwen, eigen initiatief en creativiteit (terug) geeft, dan zullen zowel zij als indirect het bedrijf groeien.
Dit wetende kun je dus maar beter bijsturen indien nodig.
Ik vergelijk het altijd graag met mijn 6 jongens die ik als alleenstaande moeder opvoed.
Dat laatste is echter niet iets dat je van te voren bedacht hebt, maar ook daarin is het naar mijn mening belangrijk om van elk “nadeel” een voordeel te maken. En geloof me, dat zijn er “velen”.
Toch vind ik het woord opvoeden trouwens niet echt meer van deze tijd.
Wat je wel wilt is dat je het beste uit (jonge) mensen wilt halen. Ik in dit geval uit mijn “mannen”.
Ik wil hen bijstaan in het ontdekken van hun eigenheid, eruit halen wat erin zit, hun volle potentieel benutten. Bijsturen waar dat echt nodig lijkt want kinderen overzien vaak nog niet het gevaar of de gevolgen van bepaalde daden en handelingen, en daar grijp ik in.
Altijd in overleg, hen bewust maken waarom het minder goed is wat ze willen en/of doen.
En aangezien het er zes zijn, toch een hele “afdeling”, toch een team dat ik “moet” leiden, ben ik me er zeer bewust van dat iedereen anders is.
Ieder ventje heeft zo zijn eigen handleiding. Iets dat ik zeer interessant vind en belangrijk om daar zo goed mogelijk mee om te gaan. Wat bij de een werkt, werkt bij de ander bij wijze van juist averechts.
Waar de een juist mooie kwaliteiten heeft met zijn adhd labeltje (ook al bekijk ik hem als moeder zijnde nooit zo) is de ander hooggevoelig. Weer een ander is super creatief (de outside of the box denkende en voelende) die we juist zo nodig hebben in deze tijd. Net als de jongen van de details en getalletjes (altijd handig), of degene met de meer helicopter view en zo kan ik een boek schrijven.
En zo kan jij ook een boek schrijven. Over wie je bent als mens, als ondernemer, directeur of manager en hoe je met al die verschillende mensen die in allemaal verschillende situaties verkeren en diverse karaktereigenschappen hebben, omgaat. 
Niet op de automatische piloot, maar heel bewust.!
Niet aansturen maar juist bijsturen lijkt mij het beste resultaat op te leveren!
Maar goed, wie ben ik?
Ook ik mag en wil jouw gedachtegoed niet aansturen maar slechts wat proberen bij te sturen indien nodig.
Een van mijn redenen om dus te bloggen.
